For English, please scroll down.
Belanda Goreng. Vrij vertaald: gebakken Hollander. Zo voel ik me af en toe. Gezien de recente ontwikkelingen omtrent de nieuwe allochtonendefinitie (Artikel op Nu.nl), verwacht ik dat ik niet de enige ben. Mocht u het gevoel niet kennen, laat het mij u uitleggen.
Mijn ouders zijn beide in Nederlands-Indië geboren. Op Java, om preciezer te zijn. Zij waren echter niet wat wij nu autochtoon noemen. Dit heeft alles te maken met de kolonialisering van Nederlands-Indië. Mijn familie is Nederlands-Indisch of Indo, in tegenstelling tot de autochtone Indonesiërs. Mijn grootouders en ouders hadden een goed leven in Nederlands-Indië. Als kolonisten, waren zij rijker dan de Indonesiërs. Dit verschil werd echter niet meer getolereerd na de Tweede Wereldoorlog. De Indonesiërs wilden onafhankelijkheid van Nederland en waren bereid om hiervoor geweld te gebruiken. Geweld niet alleen jegens het Nederlandse (en Nederlands-Indische) leger, maar ook jegens de Indo's. Na jaren van geweld, besloot Nederland haar kolonisten te repatriëren. Mijn grootouders en ouders zaten op één van de laatste schepen die richting Nederland vertrokken. Dit was in 1960; mijn moeder was indertijd 13 jaar oud, mijn vader 18 jaar oud. Zij hebben elkaar op de boot ontmoet en na een aantal jaren in hun nieuwe land, besloten zij te trouwen.
In Nederland aangekomen, werden alle Indo's onderverdeeld. Mijn vader kwam met zijn familie terecht in Den Haag, mijn moeder en haar familie in Amsterdam. Mijn grootouders konden maar moeilijk aarden in dit koude kikkerlandje. Mijn ouders hebben te maken gehad met het onbegrip van Nederlanders die de migratie van kolonisten als vervelend beschouwden. Als ik moet beginnen over de verhalen van discriminatie en onbegrip, dan ben ik een boekwerk verder. Mijn zus en broer zijn respectievelijk in 1966 en 1967 geboren. Zij kregen te maken met het onbegrip van hun klasgenoten. Het hielp ook niet dat mijn ouders naar het platteland verhuisden, waar er nauwelijks culturele diversiteit was. Mijn zus en broer zijn tweedegeneratieallochtonen.
Ik ben geboren in 1981. En zelfs ik heb nog te maken gehad met het onbegrip van klasgenoten. Ook snapten zij het verschil niet tussen Chinezen en Indo's, waardoor ik dus tot het voortgezet onderwijs ben aangeduid als Chinees. Ik ging in Groningen naar het VBO en kwam daar voor het eerst in mijn leven Molukkers tegen. Een enkel exemplaar bestempelde mij als Molukker, maar vanuit mijn opvoeding was ik daar niet van gediend en ik wenste niet in die kliek opgenomen te worden. Mijn ouders hebben mij meegegeven dat ik Nederlander ben, dus mijn vriendenkring was ook over het algemeen Nederlands. Ik wist dat er een verschil was tussen mij en Nederlanders, maar ik stond er niet bij stil. Tot het moment dat mijn zus bij een regionale omroep solliciteerde. De omroep was op zoek naar een allochtone medewerker en mijn zus kreeg te horen dat zij om die reden niet voldeed aan de eisen. Vanaf dat moment ben ik gaan nadenken over het fenomeen allochtoon en hoe ik in deze wereld sta. Mijn ervaringen hebben mij ook geleerd dat ik tussen wal en schip val. Stelt u zich voor dat u door Nederlanders als allochtoon wordt beschouwd, maar door andere allochtonen als autochtoon. Ik ben niet Nederlands genoeg, maar ook té Nederlands. Het valt niet mee om een kind van de kolonie te zijn.
En nu komt de PVV met een hernieuwde allochtonendefinitie. Voor mij verandert er niets. Ik ben officieel nog steeds een tweedegeneratieallochtoon. Ik heb me echter vaker derdegeneratieallochtoon gevoeld dan tweedegeneratieallochtoon om de simpele reden dat ik veel minder te maken heb gehad met de moeilijkheden die mijn zus en broer hebben ervaren. Ik ben gewezen op het feit dat ik als allochtoon het Wilhelmus moet kennen. Ik ben echter benieuwd hoeveel procent van de autochtone bevolking hun volkslied kent.
De reden van mijn identiteitscrisis is ingewikkelder dan de allochtonendefinitie en de kans dat mijn kinderen ook als allochtonen worden bestempeld. Ik voel me wederom ontheemd. Blijkbaar hoor ik hier niet thuis en mijn ouders hoorden in het land waar zij geboren waren ook niet thuis. Wanneer zal ik mijn thuis vinden? Begrijp me niet verkeerd; ik vind het niet erg om allochtoon te zijn. Ik ben trots op mijn afkomst en ik ben blij dat dit mij een 'open mind' heeft gegeven. Mijn kinderen zullen in mijn ogen geen autochtone Nederlanders zijn. Zelfs als hun vader een rasechte Nederlander zal blijken te zijn. Daarvoor zullen ze teveel van mijn uitheemse invloeden meekrijgen.
Als ze mij missen, dan ben ik vissen... eehhh, ik bedoel eigenlijk dat ik heel hard aan het oefenen ben op het Wilhelmus.
----------------------------------------------------------------------------------------------
Belanda Goreng. Loosely translated: fried Dutchman. That's how I feel sometimes. Especially now the political party of Geert Wilders, the PVV, wants to change the definition of immigrants [ed. it's very funny that in English there is no term for the Dutch word 'allochtoon', closest is immigrant, but that doesn't quite cover the meaning of the Dutch term]. I don't think I'm the only one that feels this way. But if you might not be familiar with this feeling, please allow me to explain.
Both my parents are born in the Dutch East Indies, more specifically on the island of Java. They weren't indigenous to Indonesia. This is because of the colonizing of Indonesia by the Dutch. My family is Indo (for lack of an English term), as opposed to the indigenous people. My grandparents and parents have had a good life in the Dutch East Indies. As settlers, they had more money than the indigenous people. This difference wasn't tolerated anymore after the Second World War. The Indonesian people wanted there indepence from the Netherlands and the were prepared to take it with force. They used violence, not only against the Dutch (and Dutch-Indonesian) army, but also against the Indo's. After years of violence, the Netherlands decided to repatriate the settlers that had Dutch family ties. My grandparents and parents took one of the last ship that set sail to the Netherlands. This was in 1960; my mother was 13 years old, my father 18 years old. They met each other aboard the ship and after a number of years in the Netherlands, they decided to get married.
When they arrived in the Netherlands, all Indo's were assigned a place to live. My father and his family were assigned to The Hague, my mother and her family to Amsterdam. It was quite difficult for my grandparents to settle here, mostly because of the cold weather. My parents endured the lack of understanding that the Dutch had for the migration of the settlers. If I start to write about the tales of discrimination, I can write a novel. My sister and brother were born in 1966 and 1967. They endured the lack of understanding from their classmates. It didn't help that my parents moved to the country, were there cultural diversity was unheard of. My sister and brother are labeled second generation immigrants by our government.
I was born in 1981. Even I endured the lack of understanding amongst classmates. Also, they didn't understand the difference between the Chinese and Indo's, which meant that all through primary school I was called Chinese. At secondary school (which starts when children are about 12) I met people from the Moluccas. One of them tried to label me as one of them, but I wasn't interested to be a part of that group/clique. My parents raised me as Dutch, and the most of my friends were Dutch also. I knew that there was a difference between myself and the Dutch, but I wasn't fully aware of what that entailed. Until my sister applied for a job at a local broadcasting station. The station wanted an immigrant and my sister was rejected because she didn't fit the profile. From that moment on, the phenomenon immigrant became clear to me. My past experiences taught me that I am left between a rock and a hard place. Imagine being considered an immigrant by the Dutch, but indigenous (Dutch) by other immigrants. It's quite hard to be a child of the colonies.
And now, the PVV wants to reconsider the definition of immigrants. The redefinition will not effect me. Officially, I am a second generation immigrant, although I feel third generation because I didn't experience the same amount of discrimination as my sister and brother. Last night, someone pointed out to me that as an immigrant I am supposed to know the Dutch anthem by heart. I would like to know how many indigenous people know their anthem, and not just the first verse.
The reason for my identity crisis is more compicated than the change in immigrant definition and the chance that my children will also be labeled immigrants. I feel displaced. Apparently, my home is not here and my parents' home wasn't in the country where the were born. When will I find my home? Don't get me wrong; I don't mind my immigrant status. I am proud of my heritage and I'm glad that it has provided me an open mind. I will not consider my children as indigenous, even if their father is a Dutchman. I will impose too many of my exotic influences onto them.
If you are looking for me, I'll be fishing [ed. Dutch saying]....uhhm, off course I meant to say that I will be practicing the national anthem.
